Gisteren zijn we op zoek geweest naar de manatees.
We wisten dat het seizoen eigenlijk voorbij was en dat de meeste manatees nu al vertrokken zijn uit de springs, maar op het forum van AllesAmerika en op verschillende andere blogs had ik gelezen dat er toch altijd wel een paar achter blijven.
Manatees zijn zeekoeien. Hele logge, prehistorisch uitziende, vriendelijke reuzen van Florida. Als je er een ziet kun je erbij in het water springen en door hun nieuwsgierigheid komen ze dan soms zelfs naar je toe. Dat leek Philippe het einde! Zwemmen met zo'n groot waterdier.
Manatees zijn zeekoeien. Hele logge, prehistorisch uitziende, vriendelijke reuzen van Florida. Als je er een ziet kun je erbij in het water springen en door hun nieuwsgierigheid komen ze dan soms zelfs naar je toe. Dat leek Philippe het einde! Zwemmen met zo'n groot waterdier.
Dus.. Op naar Crystal River. Bijna twee uur rijden, maar daar is de meeste kans om een manatee te spotten. Bij het Visitorcenter konden ze ons alleen vertellen dat het seizoen voorbij was, maar ze wisten niet waar we het beste naartoe konden. Wel gaf ze ons de naam van een kanoverhuurder in de buurt zodat we op het water, in de buurt van Three Sisters Springs (waar normaal de meeste Manatees te vinden zijn, maar wat nu dicht is), op zoek konden.
De haven waar we de kano konden huren vonden we niet, maar in het Capitool dat in de auto ligt (boh, wat heb ik een hekel aan reisgidsen) stond dat juist in Homosassa springs de meeste kans was om een manatee te zien. Dat lag maar 10 minuten hier vandaan,dus.. op naar Homosassa.
Daar aangekomen bleek het in ieder geval een wat uitgebreider Visitorcenter te zijn dan de vorige. Volledig gerund door gepensioneerde vrijwilligers. Er was een grote ruimte met aan het eind een bord met "to boats and trams" en er draaide een film over manatees in een andere ruimte.
Op een gegeven moment stond er een vrouw uitleg te geven, dus zijn we even bij de rest van de mensen met een groot vraagteken boven hun hoofd gaan staan. Daar bleek dat de boten/trams ons naar het stuk zouden brengen waar de manatees te zien zouden zijn. En er vertrok er één over 5 minuten. Gauw even wat spullen gepakt en in de boot gaan zitten.
We hoefden niets te betalen voor het boottochtje door de jungle. Het was wederom prachtig.
De haven waar we de kano konden huren vonden we niet, maar in het Capitool dat in de auto ligt (boh, wat heb ik een hekel aan reisgidsen) stond dat juist in Homosassa springs de meeste kans was om een manatee te zien. Dat lag maar 10 minuten hier vandaan,dus.. op naar Homosassa.
Daar aangekomen bleek het in ieder geval een wat uitgebreider Visitorcenter te zijn dan de vorige. Volledig gerund door gepensioneerde vrijwilligers. Er was een grote ruimte met aan het eind een bord met "to boats and trams" en er draaide een film over manatees in een andere ruimte.
Op een gegeven moment stond er een vrouw uitleg te geven, dus zijn we even bij de rest van de mensen met een groot vraagteken boven hun hoofd gaan staan. Daar bleek dat de boten/trams ons naar het stuk zouden brengen waar de manatees te zien zouden zijn. En er vertrok er één over 5 minuten. Gauw even wat spullen gepakt en in de boot gaan zitten.
We hoefden niets te betalen voor het boottochtje door de jungle. Het was wederom prachtig.
We zagen twee alligators, heel veel schildpadden, vissen die een eierbedje hadden en verschillende vogels.
Toen kwamen we aan bij 'het park'. Bij binnenkomst betaalden we 62 euro en daarna gingen we op naar de manatees! Er werd uitgelegd dat ze op dit moment 3 manatees hadden die opgevangen werden omdat ze ziek waren of aangevaren waren met een boot (dat is tenminste wat ik had begrepen). Daar gingen we eerst kijken.
Wat een enorme dieren! Zo rustig en log. Mooi om te zien!
Toen kwamen we aan bij 'het park'. Bij binnenkomst betaalden we 62 euro en daarna gingen we op naar de manatees! Er werd uitgelegd dat ze op dit moment 3 manatees hadden die opgevangen werden omdat ze ziek waren of aangevaren waren met een boot (dat is tenminste wat ik had begrepen). Daar gingen we eerst kijken.
Wat een enorme dieren! Zo rustig en log. Mooi om te zien!
Je kon ze ook onder water bekijken.
Daarna werd alles duidelijk. Het was namelijk een dierenpark. Nou, iedereen die mij een beetje kent weet dat ik een gruwelhekel heb aan dierenparken waar dieren opgesloten zitten zodat mensen vanachter hekken naar ze kunnen staren. Dat vind ik zó zielig!
Helaas voor de anderen kan ik dit ook onmogelijk verbergen voor mijn omgeving. Bij het hok van de uilen werd het me echt bijna te veel. Ze waren met een boor aan het werk aan de omheining en dat maakte heel veel lawaai. Er zaten twee uilen in een heel klein hokje tegen de wand aan geplakt en twee andere vlogen heel angstig van de ene naar de andere tak. Zó zielig!
Toen ik er al bijna klaar mee was kwamen we een van de vrijwilligers tegen. Zij vroeg ons of we wisten waarom de dieren hier zaten. Philippe praatte een tijdje met haar en kreeg alles uitgelegd. De vrouw vertelde dat de vogels hier niet meer kunnen vliegen. De reden dat er een net over sommige hokken zit is zodat de vogels dan beschermd zijn tegen roofvogels. De beer en de panter die hier zitten zijn beide ooit gevonden als pasgeborene. Hun moeder had ze achter gelaten en ze konden onmogelijk leren hoe ze een grote beer/ panter konden worden. Het stelde me enigszins gerust, maar toch vind ik het moeilijk te zien en ik heb dan ook geen foto's gemaakt.
Toen we weer bij de auto terug kwamen besloten we om terug naar 'huis' te rijden. Het was inmiddels 4 uur en te laat om nog langer op zoek te zijn naar manatees om mee te zwemmen. Ik was teleurgesteld, had Philippe gegund dat hij had kunnen kanoën en zwemmen met manatees, maar dat is niet gelukt. De rest van het gezelschap heeft trouwens een hele leuke dag gehad en had er geen moeite mee dat het oorspronkelijke plan niet door ging.
Helaas voor de anderen kan ik dit ook onmogelijk verbergen voor mijn omgeving. Bij het hok van de uilen werd het me echt bijna te veel. Ze waren met een boor aan het werk aan de omheining en dat maakte heel veel lawaai. Er zaten twee uilen in een heel klein hokje tegen de wand aan geplakt en twee andere vlogen heel angstig van de ene naar de andere tak. Zó zielig!
Toen ik er al bijna klaar mee was kwamen we een van de vrijwilligers tegen. Zij vroeg ons of we wisten waarom de dieren hier zaten. Philippe praatte een tijdje met haar en kreeg alles uitgelegd. De vrouw vertelde dat de vogels hier niet meer kunnen vliegen. De reden dat er een net over sommige hokken zit is zodat de vogels dan beschermd zijn tegen roofvogels. De beer en de panter die hier zitten zijn beide ooit gevonden als pasgeborene. Hun moeder had ze achter gelaten en ze konden onmogelijk leren hoe ze een grote beer/ panter konden worden. Het stelde me enigszins gerust, maar toch vind ik het moeilijk te zien en ik heb dan ook geen foto's gemaakt.
Toen we weer bij de auto terug kwamen besloten we om terug naar 'huis' te rijden. Het was inmiddels 4 uur en te laat om nog langer op zoek te zijn naar manatees om mee te zwemmen. Ik was teleurgesteld, had Philippe gegund dat hij had kunnen kanoën en zwemmen met manatees, maar dat is niet gelukt. De rest van het gezelschap heeft trouwens een hele leuke dag gehad en had er geen moeite mee dat het oorspronkelijke plan niet door ging.
Toen we thuis kwamen deden we boodschappen voor een lekkere barbecue, maar toen we na een verfrissende duik wilden beginnen begon het te regenen en zijn we toch maar gaan uit eten. Bij Applebees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten